Archaeologia Elbingensis vol. I Antoni Czachrowski, Tadeusz Nawrolski [AUTOGRAF NAWROLSKI]

Archaeologia Elbingensis vol. I Antoni Czachrowski, Tadeusz Nawrolski [AUTOGRAF NAWROLSKI]

Archaeologia Elbingensis vol.

"Elbląg - nowe spojrzenie na średniowieczne miasto" Materiały z międzynarodowej konferencji archeologicznej "Elbląg '86"

pod redakcją naukową prof. dra Antoniego Czachrowskiego i Tadeusza Nawrolskiego

Artykuły w językach angielskim i niemieckim wraz ze streszczeniami w języku polskim

Rok wydania: Gdańsk 1992, Pracownie Konserwacji Zabytków

s. 183, 17 tablic

Format: 30 x 21 cm

Oprawa: broszurowa wydawnicza

Stan: kompletna i spójna, bez podpisów i podkreśleń w tekście, na stronie tytułowej dedykacja z podpisem autora Tadeusza Nawrolskiego* dla profesora Stanisława Gierszewskiego**, wyczuwalny lekki zapach piwnicy, okładka z przetarciami i drobnym zagięciem rogów

*Tadeusz Nawrolski (1945-1994) – polski archeolog, specjalista badań archeologicznych w miastach, związany zawodowo z Państwowym Przedsiębiorstwem Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ), szczególnie zasłużony dla poznania dziejów Elbląga. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, podjął pracę w Pracowni Archeologiczno-Konserwatorskiej Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków, Oddział w Szczecinie. Samodzielnie prowadził i współuczestniczył w badaniach archeologicznych zamków m.in. w Szczecinie, Golczewie, Złocieńcu, Płotach, Świdwinie, Lipiu, Mirosławcu, Darłowie, Bytowie. Najważniejszy okres w życiu zawodowym Tadeusza Nawrolskiego rozpoczął się jesienią 1980 roku. W związku z planowaną odbudową historycznego centrum Elbląga zaproponowano my przeprowadzenie wieloletnich badań archeologicznych na obszarze elbląskiego Starego Miasta i kompleksu zamkowego. Przyjęta przez Nawrolskiego i Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków zasada prowadzenia kompleksowych badań archeologicznych przed mającą nastąpić zabudową, była ewenementem w polskiej archeologii. Rewelacyjne wyniki interdyscyplinarnych prac badawczych, setki tysięcy wspaniałych zabytków, wzbudzały podziw i uznanie nie tylko polskich i europejskich naukowców, ale także mieszkańców Elbląga, którzy ujrzeli odzyskane a nieznane dotychczas oblicze swojego miasta. Był inicjatorem i współorganizatorem z ramienia PP PKZ międzynarodowej konferencji „”Elbląg – nowe spojrzenie na średniowieczne miasto (1986 r.), w której uczestniczyli najwybitniejsi archeolodzy i historycy średniowiecza. Odznaczony Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi i odznaką Zasłużony Działacz Kultury oraz pośmiertnie medalem 750-lecia Nadania Praw Miejskich Elbląga. (za Elbląski Wortal Historyczny)

**Stanisław Gierszewski (1929 - 1993) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, znawca dziejów Polski i Pomorza Nadwiślańskiego. Od 1966 docent gdańskiej WSP, od 1967 do 1970 prodziekan Wydziału Humanistycznego. Od 1970 pracownik UG, w latach 1972–1974 był dyrektorem Instytutu Historii UG, w 1978–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego UG, do śmierci był kierownikiem Zakładu Historii Polski i Powszechnej XVI–XVIII wieku IH UG. Zajmował się problemami gospodarki morskiej w epoce feudalnej i dziejami ludności polskiego Pomorza w okresie zaboru pruskiego oraz dziejami miast i mieszczaństwa. Autor m.in. monografii Elbląg – przeszłość i teraźniejszość (1970, 1978 i 1988), Wisła w dziejach Polski. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN oraz zespołów redakcyjnych wielu czasopism naukowych. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką "Tysiąclecia Państwa Polskiego" (1966), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970),  Medalem Stolema (1972), złotą odznaką "Zasłużony Pracownik Morza" (1975). (za Gedanopedia)