[KOSZNAJDERIA] RINK Joseph - Die Geschichte der Koschneiderei : ihre Bevölkerung im Jahre 1772 und Ende 1919 DANZIG 1932

[KOSZNAJDERIA] RINK Joseph - Die Geschichte der Koschneiderei : ihre Bevölkerung im Jahre 1772 und Ende 1919 DANZIG 1932

Quellen und Darstellungen zur Geschichte Westpreußens Nr. 16 Herausgegeben von Westpreußischen Geschichtsverein

Die Geschichte der Koschneiderei : ihre Bevölkerung im Jahre 1772 und Ende 1919

von Studienrat Dr. Jofeph Rink

Przedwojenna niemieckojęzyczna seria opisująca dzieje Prus Zachodnich. Prezentowany tom dotyczy historii i ludności regionu Kosznajderia.

Jest to współcześnie mało znana nazwa historycznej krainy osadników niemieckich, którzy przez ponad pół tysiąca lat zasiedlali ziemie leżące między Chojnicami a Tucholą, czyniąc ją osobliwą enklawą między ziemiami Kaszubów i Kociewiaków. Nazwa Kosznajdrzy prawdopodobnie wzięła się od nazwiska starosty Koszniewskiego, który urząd w Tucholi objął w 1484 roku. „Koschneider”, oznaczało więc po prostu „ludzi Koszniewskiego”. W 1920 roku liczba Kosznajdrów wynosiła ok. 7 tys. osób, żyjących aż do końca II wojny światowej w 19 wsiach, pomiędzy Chojnicami i Tucholą. Zajmowali się oni głównie rolnictwem, prowadząc wzorcowe gospodarstwa. Do dziś, na terenie dawniej zamieszkanym przez Kosznajdrów, zobaczyć można charakterystyczne domy z czerwonej cegły i spotkać ludzi, którzy są ich potomkami, o czym świadczą noszone przez nich charakterystyczne nazwiska. (za GOK Chojnice)

Rok wydania: Gdańsk 1932, Kommissionsverlag der Danziger Verlags-Gesellschaft

s. 204

Format: 25 x 18 cm

Oprawa: broszurowa wydawnicza

Stan: kompletna, krawędzie części kart lekko postrzępione, 3 k. z niewielkim zagięciem dolnego rogu, podkreślenia i marginalia [ołówek], na stronie tytułowej autograf Stanisława Gierszewskiego*, brak tylnej części okładki, ubytek grzbietu, lico okładki luźne z naddarciami i ubytkami na krawędziach

*Stanisław Gierszewski (1929 - 1993) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, znawca dziejów Polski i Pomorza Nadwiślańskiego. Od 1966 docent gdańskiej WSP, od 1967 do 1970 prodziekan Wydziału Humanistycznego. Od 1970 pracownik UG, w latach 1972–1974 był dyrektorem Instytutu Historii UG, w 1978–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego UG, do śmierci był kierownikiem Zakładu Historii Polski i Powszechnej XVI–XVIII wieku IH UG. Zajmował się problemami gospodarki morskiej w epoce feudalnej i dziejami ludności polskiego Pomorza w okresie zaboru pruskiego oraz dziejami miast i mieszczaństwa. Autor m.in. monografii Elbląg – przeszłość i teraźniejszość (1970, 1978 i 1988), Wisła w dziejach Polski. Członek Komitetu Nauk Historycznych PAN oraz zespołów redakcyjnych wielu czasopism naukowych. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką "Tysiąclecia Państwa Polskiego" (1966), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970),  Medalem Stolema (1972), złotą odznaką "Zasłużony Pracownik Morza" (1975). (za Gedanopedia)