[TEORIA POZNANIA] POIRET PETRI [PIERRE] - De Eruditione Triplici Solida, Superficiaria Et Falsa Libri Tres AMSTERDAM 1707

[TEORIA POZNANIA] POIRET PETRI [PIERRE] - De Eruditione Triplici Solida, Superficiaria Et Falsa Libri Tres AMSTERDAM 1707

Petri Poiret De Eruditione Triplici Solida, Superficiaria Et Falsa Libri Tres: In quibus veritatum solidarum origo ac via ostenditur; tum cognitionum scientiarumque humanarum, & in specie Cartesianismi, fundamenta, valor, defectus et errores deteguntur. Præmittitur Vera Methodus Inveniendi Verum

współoprawne z 

Petri Poiret De Euditione Solida Specialiora Tribus Tractatibus

I De Educatione Liberorum Christiana;

II Irenico Universali;

III Theologiae mysticae ejusque auctorum Idea generali

cum suis contra varios defensionibus partim denuo partim recens excusa

Pierre Poiret (1646-1719) - francuski teolog i mistyk kalwiński, autor ponad dwudziestu książek.

Dzieła Poireta, pozostającego przez całe życie pod przemożnym wpływem myśli Kartezjusza, poświęcone zostało fundamentalnym zagadnieniom z zakresu teorii poznania. Zawartość traktatu De Eruditione Triplici Solida, Superficiaria Et Falsa Libri Tres streszcza i  wyraża poniekąd frontyspis, który przedstawia w  formie alegorycznej trzy rodzaje wykształcenia. Pierwsze, czyli erudycję fałszywą, wyobraża grupa ludzi, nauczycieli i  uczniów, stłoczonych w jaskini. Przywodzi ona na myśl znaną metaforę Platona, choć niewykluczone, że ma coś wspólnego z ciemną piwnicą, o której wspomina Kartezjusz w szóstej części Rozprawy o metodzie. Widoczny na rycinie wąż oraz zwierzę, przypominające nieco lwa ziejącego ogniem, budzą z kolei wyraźne skojarzenia infernalne. Zarówno mistrzowie, jak i ich słuchacze zajmują się wypuszczaniem czegoś w rodzaju baniek mydlanych – czytelny symbol marności i próżności produkowanej przez nich wiedzy. Obok znajdują się księgi, wśród których można zidentyfikować dzieła Arystotelesa, Homera, Owidiusza, traktat retoryczny, a więc teksty kanoniczne dla „starej” filozofii i dla erudycji humanistycznej. Alegorią erudycji pozornej jest przedstawiona po lewej stronie ryciny stroma i skalista góra, z której spada człowiek chcący zbyt szybko wbiec na jej szczyt. Na nim widać rozpięty na sztalugach sporej wielkości obraz – blade wyobrażenie prawdziwej erudycji, która króluje na oddalonej, wyniosłej górze, otoczonej murem. W  prawej ręce trzyma słońce, którego światło musi pokonać rozmaite przeszkody, zanim dotrze do tych, którzy są go spragnieni, w lewej coś w rodzaju wskazówki. Frontyspis pierwszego wydania książki przedstawia ponadto samotnego pielgrzyma – miłośnika prawdziwej erudycji, który zbliża się do bramy w murze otaczającym jej królestwo. W wydaniu z 1707 r. pielgrzymowi towarzyszy kobieta z dzieckiem. (Za "De eruditione comparanda in humanioribus. Studia z dziejów erudycji humanistycznej w XVII wieku", Lublin, Wydawnictwo KUL, 2012)

Rok wydania: Amsterdam 1707, Ex Officina Wetsteniana

s. [32], 661, [17], 802, [1]

Format: 20 x 16 cm

Oprawa: pergamin z epoki/ozdobne, barwione obcięcia kart

Stan:  kompletna i spójna, obce podpisy na wyklejce [ołówek, pióro], na pierwszych 5 k. suchy ślad dawnego zalania [przebarwienie papieru, bez szkody dla tekstu], niewielkie zagniecenie rogu frontyspisu,  [PROWENIENCJA: na stronie tytułowej pieczątka niemieckiego gimnazjum??], bloki kart z przebarwieniami, okładka z przybrudzeniami i przetarciami