Monografje lekarskie dla lekarzy-praktyków, Polskie piśmiennictwo lekarskie 1936

Monografje lekarskie dla lekarzy-praktyków, Polskie piśmiennictwo lekarskie 1936

Współoprawne: Monografje Lekarskie dla Lekarzy Praktyków tom III zeszyt 1-12 [kompletny rocznik 1936]; Polskie piśmiennictwo lekarskie tom 1 zeszyt 1-12 [kompletny rocznik 1936]

Oba tytuły były wydawane wraz z miesięcznikiem "Prasa Lekarska" 

Każdy z 12 zeszytów Monografii zawiera artykuły znanych specjalistów różnych dziedzin medycyny; Polskie Piśmiennictwo Lekarskie stanowi przegląd najnowszych publikacji medycznych z krótkim podsumowaniem najważniejszych wniosków

Rok wydania: Warszawa 1936, Wyd. lekarskie "Eskulap" 

s. 1-21, [2], 1-24, 1-32, 1-28, [4], 1-24, 1-58, [6], 1-28, [4], 1-23, [1], 1-31, [1], 1-59, [5];128

Format: 22 x 16 cm

Oprawa: półpłócienna, ozdobne mozaikowe obcięcia kart

Stan: kompletna, 2 k. luźne, na 8 stronach podkreślenia i zaznaczenia [długopis - bez szkody dla czytelności tekstu], 1 karta z drobnym naddarciem przy dolnej krawędzi, [PROWENIENCJA: miejscami pieczątki "Bronisław Radomski Lekarz Med. Jawor, Armii Radzieckiej 3"*], drobne rdzawe przebarwienia [foxing - bez szkody dla tekstu], okładka z przetarciami

*Bronisław Radomski (1922-1978) - lekarz, działacz polskiego podziemia, więzień radzieckich obozów pracy na Kołymie, 

Tuż przed wojną uzyskał świadectwo maturalne i podjął studia medyczne we Lwowie. Mając dwadzieścia dwa lata, otrzymał dyplom lekarza i zatrudnił się w Poliklinice w rodzinnym mieście. Już jako student uczestniczył w konspiracji. Po ukończeniu podchorążówki pełnił funkcję szefa wywiadu Armii Krajowej obwodu „Dniestr” w Samborze. Konsekwencje działalności konspiracyjnej przełożyły się bezpośrednio na dalsze jego losy. Nocą 6 stycznia 1945 roku został aresztowany przez NKWD. Przeszedł trudne śledztwo i bestialskie tortury. Za działalność patriotyczno-niepodległościową został skazany na wiele lat więzienia i obozów pracy. Przebywał w obozie we Lwowie, następnie w łagrach na Uralu. Lecz największą gehennę przeszedł na Kołymie. Pracował tam w kopalni złota, w fabryce uszlachetniania rudy uranowej, a także jako lekarz. Starał się leczyć, ratować i wspierać współwięźniów. Jesienią 1955 roku po latach niewoli powrócił do Polski. Zamieszkał w Jaworze, gdzie budował swoje życie rodzinne i zawodowe. Był kierownikiem przychodni lekarskiej, a następnie dyrektorem Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. W 1967 roku wraz z najbliższymi osiadł w Częstochowie. Pracował w przychodniach dermatologicznych i oddawał się z wielkim zaangażowaniem sprawom społecznym. (za Gazeta Częstochowska, 1495 / nr 44 / 2020-11-05 )